یادگاری از فرزانه

خدایا کفر نمی گویم، پریشانم چه می خواهی تو از جانم مرا  

  بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی. خداوندا تو مسئولی ،  

 خداوندا تو می دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است چه زجری  می کشد آن کس که انسان است و از احساس سرشار است.خداوندا  تو تنهایی و من تنها  تو یکتایی و بی همتا.

---